De vakantie is weer voorbij. Een heerlijke tijd van omlummelen. Even minder verplichtingen en drukte. De agend niet meer zo vol, geen school, minder werk, sport en andere sociale activiteiten. Een fijne tijd om op te laden. Waar we vaak reikhalzend naar uitkijken, want ons tempo ligt hoog in de Westerse wereld. Altijd maar doorgaan, niet gewend om rust te pakken. Want er is zoveel te doen.
De laatste weken van de vakantie hebben wij 11 dagen in Portugal doorgebracht. Ik kan enorm genieten van die tijd met elkaar als gezin. Samen zwemmen, spelletjes doen, avonturen beleven. Ook al hadden we deze vakantie ook wat minder zonnige momenten, door ziekte, autopech en andere tegenvallers. Het is de kunst om dat te omarmen, te accepteren, het is wat het is. Dankbaar te zijn dat we onze horizon mogen verbreden in een andere omgeving, met warmte, zee en strand. En proberen de focus te houden op wat er wél is. Want als één iemand zich niet goed voelt, heeft dat vaak ook zijn weerslag op anderen. De energie pik je op van elkaar en zo kun je elkaar aansteken in negatieve óf positieve zin.
Een prachtig voorbeeld daarin was een ouder Portugees echtpaar met vier kleinkinderen, die we regelmatig zagen bij het zwembad. Wat kon ik daar van genieten. De rust die beide uitstraalden. Met vier kleine kinderen, in de leeftijd van ik gok, drie tot zeven jaar. Eentje had een zwemdiploma, de rest moest nog bandjes om. Elke keer met zoveel geduld en liefde, werden de kindjes een voor een ingesmeerd, de bandjes om gedaan. Heel zachtjes werd er met ze gesproken. Het effect dat dit op de kinderen had, kun je wellicht wel raden. Ook zij luisterden zo goed, wachten rustig af, geen gedoe en geklier. Echt een genot om te zien.
Rust is een kenmerk van een zenuwstelsel dat in balans is. In deze vakantie heb ik daar een heel goed boek over gelezen: De nervus vagus, onze innerlijke therapeut. Geschreven door Sandra Hintringer. Zij legt duidelijk uit hoe ons zenuwstelsel in elkaar zit en welke delen zorgen voor een stressreactie, zoals vechten, vluchten of bevriezen. En hoe we dit ook zelf kunnen beïnvloeden, bijvoorbeeld door middel van ademhaling en ontspanning, om ons lijf te laten weten dat het veilig is. Zodat het autonome systeem van de ventrale vagus weer de overhand krijgt, die staat voor kalmte. Zeer intrigrerend en heel nuttig om deze kennis eigen te maken. Daardoor begrijp je reacties en gedrag veel beter, leef je bewuster en meer vanuit rust en vertrouwen.
Omdat het ene zenuwstelsel het andere besmet, kun je op deze manier ook rust overdragen op anderen. In onze maatschappij die gedomineerd wordt door drukte, prestatie en najagen, zou het heel helpend zijn als meer mensen de kalmte weten te bewaren en dit overbrengen op anderen. Dan ontstaat er een wereld die veel meer in balans is.
